Week 6

Back to writing. Onze vrije week zit erop en wat was het genieten! Ik heb veel activiteiten gedaan maar heb sommige dagen ook zeker rustig aan genoten van al het moois hier. Zoals ik in mijn vorige blog had geschreven, waren Ilona en Ik op maandag naar een hotel geweest, hier werden wij heerlijk verwend en verzorgt. Het was gelukkig ook echt mooi weer. Het lijkt er trouwens op dat de mooie ‘zomerse’ dagen hier echt voorbij zijn, aankomende week is er veel regen voorspelt en de zon laat zich ook minder zien. Aan de ene kant is het goed voor Kaapstad dat het gaat regen aangezien het waterpeil nu echt beangstigend laag is. Zelf zo laag dat het Nederlandse RTL nieuws er over praat. De dammen zijn nog maar voor 9% gevuld en wij mogen dan ook amper nog douchen, wassen en de wc doortrekken. Elk huishouden heeft een maximum van 100 liter per dag gekregen. Daar moeten wij ons nog maar even mee zien te redden. De dinsdag zijn Ilona en ik helemaal naar de andere kant van de bergen gereden om daar te gaan paardrijden. Deze manege/farm was groter dan ik had verwacht. Je kon hier zelfs kameel rijden en er was een ‘slangenreservaat’. Het paardrijden was erg leuk. Ik had een makkelijk paard die super goed naar mij luisterde. Lag het aan mij (mijn goede paardrij-skills) of aan het paard? Het rijden ging dan ook prima en het was zelfs ontspannend. Wij reden door bos en over een verlaten strand. Ik heb heerlijk genoten van de natuur en de stilte om mij heen. Ilona’s paard daarentegen, deed elke keer net het tegenovergestelde wat hij moest doen. Het resultaat hiervan was dat Ilona met bebloede benen terug op de manege aankwam. Het paard was met haar op zijn rug, langs de bosjes met prikkeltakken gelopen. Erg zielig, maar volgens mij heeft zij het voor de rest ook wel leuk gevonden. Terug bij de manege zijn Ilona en ik uiteten geweest op het terrein. Je kon hier alleen maar sushi eten, maar omdat ik dat hier heb leren eten, vond ik dat geen probleem. De serveerster die ons deze avond bediende was wél vergeten om onze gedronken wijnfles niet op onze on te zetten, dus die hebben wij niet hoeven betalen. Wij hebben dus lekker goedkoop kunnen eten hier, en zijn na het betalen snel naar huis gegaan, haha! Woensdag stond mijn parachutesprong op de planning en die avond van tevoren had ik toch een beetje last van zenuwen. Geen idee waarom want ik heb het ook al een keer in Nederland gedaan. Misschien toch omdat mijn familie en vrienden er deze keer niet bij waren en ik alles alleen moest regelen hier. Maar ik heb het (zoals jullie kunnen lezen) overleefd. Even boven in de lucht had ik het wel echt zwaar. Ik zat in een krakkemikkig klein vliegtuigje met nog twee andere meisjes die gingen springen. Één van die meisjes moest boven in het vliegtuig bijna kosten en daarboven rook het ook ineens niet meer zo heel ‘fris’. Lekker joh.. Verder had ik het idee dat ik ook niet goed vast zat in mijn tuigje. Dit tuigje was namelijk ook deels vastgemaakt met elastiek, en ik werd hierdoor een beetje paranoia. Het enige wat ik toen nog kon doen, is mijzelf overgeven aan alles en aan de parachute instructeur en mijzelf uit het vliegtuig laten vallen. Eenmaal in de lucht had ik nergens meer last van. Wederom was het een mooie ervaring. Het uitzicht hier boven Zuid-Afrika is ook veel beter dan het uitzicht boven Apeldoorn natuurlijk. Later die middag zijn Ilona en ik naar een wijnproeverij geweest bij de wijnvelden van Constantia. Ook hier was het uitzicht ook zo mooi, ik voelde mij ook echt even zo’n rijke stinkerd die daar even kwam doen alsof die kennis van wijnen heeft, haha. Donderdag ben ik naar mijn nieuwe stageschool geweest. Natuurlijk kon dat niet in 1 keer goed gaan. Ilona en ik stonden namelijk bij de verkeerde locatie van de school. Erg knap. Google en de Uber-app wisten niet eens dat er twee locaties bestonden. Gelukkig werden wij door iemand van de school naar de goede locatie gebracht en konden wij een rondleiding krijgen door onze nieuwe school. Deze school is ZO anders dan de Simon van der Stel school. De kinderen komen van alle landen uit de wereld en de school is ook veel luxer dan Simon van der Stel. Qua uiterlijk vind ik het echt op een Harry Potter school lijken. Ik zal wel zorgen voor foto’s, dan kunnen jullie zelf oordelen. Ik heb deze dag ook mijn klas ontmoet en het lijken mij allemaal erg leuke kinderen. Het viel mij op dat het vooral jongens waren, ik denk dat er in heel de klas maar 7 meisjes zaten? Elk kind heeft in deze klas ook zijn eigen ipad of laptop. Ik ben erg benieuwd hoe het hier gaat zijn en hoe ik hier les ga geven. Ik ben best wel gespannen maar ik heb er super veel zin in. Het zal hoe dan ook een geweldige en speciale ervaring zijn. Vrijdag zijn Silke, Amber, Ilona en ik naar Robbeneiland geweest (Het eiland waar o.a. Nelson Mandela is opgesloten). Na een boottochtje van een half uur kwamen wij aan op het eiland en kregen wij eerst een rondtocht met de bus. In deze bus hadden wij een geweldig leuke vrouw als gids. Wij reden langs de gevangenis, school, kerk, en huisjes van de bewoners van nu. Later hadden wij het tweede deel van onze tour, dit was een wandel-rondleiding door de gevangenis zelf. Deze tour werd gegeven door een man die zelf 5 jaar lang is opgesloten in deze gevangenis. Echt een lieve oude man. Na de tour keerden wij terug naar het vaste land en hebben wij heerlijk op een terrasje gezeten. De rest van de avond hebben wij een beetje gerelaxt in ons ‘mega’ penthouse. En vandaag (zaterdag) zijn wij eindelijk weer herenigd met mijn liefste Julia en Noortje, deze meiden had ik al twee weken niet meer gezien! ☹ Vandaag konden wij eindelijk weer surfen, al waren de golfen niet zo geweldig. Het was erg leuk om met zijn 6en weer in het water te liggen! Vanavond gaan wij ook eindelijk weer eens stappen! Zin in!! Morgen gaan wij met de gastouder van Silke en Amber naar Franschhoek en daarna naar een restaurant/bar waar familie van haar optreedt. Gezellig. Maandag dan weer beginnen met stage! Spannend! Tot de volgende blog, Liefs ❤